Kasırgalar daha güçlü ve daha hızlı hale geliyor, daha fazla yağmur üretiyor ve Atlantik Okyanusu üzerinde eskisinden daha yavaş hareket ediyor. Yeni bir Amerikan araştırması, iklim değişikliğinin bu yıkıcı fenomen üzerindeki etkisini belirlemeye çalışıyor.
Pasifik Kuzeybatı Ulusal Laboratuvarı’ndaki bilim adamları, 1979’dan beri ABD’nin Doğu Kıyısı’na iniş yapmak için tüm kasırgaların gelişimini ve izlerini inceledikten sonra, kasırgaların güçlendiğini ve hızlandığını fark ettiler: kasırga aşamasına basit bir depresyon veya tropik fırtınadan daha kolay geçtiler.
Daha önce günler süren bu tırmanış, tıpkı geçen Eylül ayında Florida’yı harap eden Ian Kasırgası gibi birkaç saat içinde gerçekleşebilir. Tüm kıyıları aynı şekilde etkilemeyen bir eğilim içinde olan fırtına: ilk saldırı hattında, siklonik fenomenlerin hızlı bir şekilde yoğunlaşması için gerekli tüm bileşenleri bir araya getiren Amerikan Atlantik kıyısında daha güçlü olabiliyor.
Araştırma ekibi, 17 Ekim’de Geophysical Research Letters dergisinde yayınlanan çalışmalarında ultra hızlı yoğunlaşmanın tek başına ısının sorumlu olmadığını belirtiyor.
Farklı çevresel koşulların bir karışımı gereklidir ve bunlar Amerika Birleşik Devletleri’nin doğu (Atlantik) kıyısında Meksika Körfezi’nden çok daha yaygındır.
Yoğunlaşma için aynı elverişli koşullar, Asya’nın doğu kıyısında ve kuzeybatı Arap Denizi’nde de mevcuttur.
Yükselen bir kara-deniz sıcaklık zıtlığı
Karalar okyanuslardan çok daha fazla ısınıyor. Sıcak karada, atmosferik basınç okyanusun üzerindekinden daha düşüktür: okyanusun yüksek basınçları, kara yönünde esen bir rüzgarla ilişkilidir. Gezegenin dönüşü daha sonra bu rüzgarların siklonik olarak dönmesine neden olarak kasırgayı oluşturan dev girdaplar oluşturur.
Kasırga, enerjisini atmosferde yükselen bu sıcak ve nemli havadan alır. Kasırgalar aslında ısıyla çalışan ve bu ısıyı şiddetli rüzgarlara ve sağanak yağışlara dönüştüren makinelerdir.
Okyanusların yüzeyi ne kadar sıcak olursa, atmosfere o kadar fazla nem buharlaşır ve orada daha fazla sağanak yağış olur. Karadaki sıcaklıklar ile okyanusun sıcaklığı arasındaki fark, bu süreci daha da şiddetlendiriyor ve hızla yoğunlaşmasına neden oluyor.
Bilim adamlarına göre, bu doğal mekanizma 2100 yılına kadar önemli ölçüde güçlenmeye devam edecek. Rüzgar kesiminin (kasırga gelişimini sınırlayabilen) Atlantik kıyısı boyunca zayıflaması bekleniyor, ancak Meksika Körfezi boyunca değil.
Okyanusların yüzeyinden buharlaşma ve dolayısıyla nem artmaya devam edecek. Söz konusu ise, sera gazı emisyonlarındaki sürekli artıştır.
Yazarlar, bu evrimin küçük bir bölümünün iklimin doğal değişkenliğine atfedilebileceğini, ancak küresel ısınmada sera gazı emisyonlarının oynadığı büyük role kıyasla çok küçük olduğunu belirtiyorlar.
Daha yavaş ilerleyen ve dolayısıyla daha yıkıcı olan kasırgalar
1979 ve 2018 yılları arasında, Kuzey Atlantik kasırgaları, Meksika Körfezi’ndeki kasırga fenomeninde tespit edilmeyen bir artışla her altı saatte bir ortalama 1,2 kilometre daha güçlendi.
Buna ek olarak, kasırgalar daha yavaş ve daha yavaş olma eğilimindedir: burada fenomenin içinde esen rüzgarlardan değil, genellikle 10 ila 25 km/s arasındaki hareket hızlarından bahsediyoruz. Hızları, bu yavaşlığın nedenleri tam olarak anlaşılmadan, 1949 ile 2016 arasında ortalama %10 kaybetti.
Bununla birlikte, yavaş bir kasırga her zaman daha tehlikelidir, çünkü onlara kıyılarda yoğun yağmurlar ve kuvvetli rüzgarlar üretmeleri için daha fazla zaman verir: bu nedenle daha fazla hasar verirler.
