Vakumlu uzayda sesi iletebilecek bir ortam yoktur, bu nedenle uzayda sesi duyamayız, ancak bu, evrendeki diğer şeylerin ses çıkaramayacağı anlamına gelmez.
Bir süre önce NASA, bizden 250 milyon ışıkyılı uzaklıktaki süper kütleli bir kara delik tarafından salınan ultra düşük frekanslı bir basınç dalgasından, insan işitme aralığına yeniden çevrilen kısa bir ses yayınladı. Yani bu ses, 250 milyon yıl önce çıkan bir ses olduğu anlamına geliyor.
Bir kara deliğin ürkütücü ulumasını hiç duydunuz mu?
2003 yılında bilim adamları, Kahraman gökada kümesinin merkezindeki süper kütleli kara deliği 53 saat boyunca sürekli olarak gözlemlemek için Chandra X-ışını Gözlemevi’ni kullandılar ve kara deliğin yaydığı basınç dalgasının çevredeki gazda yayılarak Evrendeki en derin ses tonunu kaydettiler.
B♭, bir alto piyanosunun en düşük anahtarının 57 oktav altında olduğu için insan işitme sınırının çok altındadır.
Bu amaçla NASA, görsel verileri çıkardı ve insan işitme aralığında sese yeniden sentezledi. Böylece kara deliğin her tarafından gelen sesi gerçek perdeden 58 kat daha yüksek ölçeğe çıkardı.
Verileri sese dönüştürmek, evreni deneyimlemek için harika bir yol değildir. Bazı insanlar için sıkıcı olabilir.
Ancak bilimsel bir değeri vardır, çünkü ses dalgaları enerjiyi bir ortam aracılığıyla iletir, sesin kendisi ortamı ısıtmak için bir mekanizmadır ve sıcaklık, yıldız oluşumunu düzenlemeye yardımcı olur. Bu nedenle ses dalgası aktarımının galaksi kümelerinin uzun vadeli evriminde önemli bir rol oynaması muhtemeldir.
